Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Με αφορμή μιαν εικόνα


Σήμερα ξεκινήσαμε με αφορμή μια εικόνα.
Εικόνα πολέμου, διάσημη αφού είχε κάνει το γύρο του κόσμου προβληματίζοντας τους περισσότερους με τα αντιφατικά της στοιχεία
Ο στρατιώτης που παίζει πιάνο λίγο μετά τον πόλεμο.
Ίσως και μέσα στον πόλεμο, στη δίνη του πολέμου.
Μπορεί και να το φαντάζεται μονάχα.
Πού;
Εδώ κοντά μας , στα Βαλκάνια, στη Σερβία ή και αλλού μπορεί.
Πού;
Έξω, τι γυρεύει αλήθεια ένα πιάνο στη μέση ενός δάσους;
Τι γυρεύει η τέχνη στον πόλεμο;
Σκεφτήκαμε πολλά, ο καθένας διαφορετικά, τι θαυμάσιο στ΄αλήθεια!







ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΑ

Η κατατρεγμένη του ψυχή
και το μυαλό του το γεμάτο φρίκη
και τα μάτια του που δε βλέπουν παρά μόνο χάος
και το νεαρό του κορμί με τις πληγές τις ανοιχτές
ειν΄ όλα ενθύμια και δώρα του πολέμου.

Φόβος κι απελπισία ολούθε.
Γκρεμισμένα καλύβια κι ουρανοξύστες
Όνειρα - θύματα
Κι η απορία κρεμασμένη από τη φυλλωσιά
ενός καμένου δέντρου: Γιατί;

Υπάρχει άραγε κάτι να απέμεινε εκεί έξω;
Ένα, έστω ένα σημάδι της παλιάς ζωής;
Ήσυχα που ήταν όλα πριν τη θύελλα!
Θα ξαναγίνουν άραγε ποτέ έτσι;
Θα καταλαγιάσει ποτέ αυτή η απελπισμένη δυστυχία;
Αδύνατο να παίξω μια νότα της συγχορδίας της ελπίδας

                                                                Νέμεσις











Κραυγές , πυροβολισμοί 
Βάρβαροι ήχοι
Αντηχούνε στα αυτιά σου
και σε κάνουν πιο δυνατό

Τρέχεις ιδρωμένος
μέσα στο δάσος
όχι για να κρυφτείς
για να σκοτώσεις
όχι για να σωθείς 
για να σκοτώσεις

Κι όπως με δεξιοτεχνία 
πετυχαίνεις το στόχο σου
έτσι με δεξιοτεχνία
πατάς τα πλήκτρα του πιάνου

Η περιέργεια δε σ'αγγίζει
δε σε νιάζει πώς βρέθηκε
αυτό το παλιό πιάνο
ανάμεσα στα δένδρα

Μπορείς να πετάξεις τη μάσκα
για λίγα λεπτά
πριν έρθουν οι άλλοι όμως.
Μετά θα πατάς μόνο τη σκανδάλη

Αχ,  τι μελωδικός ήχος είναι αυτός
θυμάσαι την οικογένειά σου. 
Η γυναίκα σου έπαιζε θαυμάσια πιάνο
άλλωστε αυτή έμαθε και στην κόρη σου.
Εσύ έκανες τον αδιάφορο
αλλά κρυφοκοίταζες που και που.
Άλλωστε απολάμβανες τέτοιες στιγμές

Ο ήχος από τους πυροβολισμούς
σκεπάζει τη μελωδία
αλλά αυτό δε σ΄ επηρεάζει
γιατί ο ήχος βγαίνει μέσα από την καρδιά σου


Αυτό ήταν , φτάνει
τώρα μπορείς να ξαναβάλεις τη μάσκα
και να ξαναπατήσεις τη σκανδάλη.

                                                          Φαίδρα









Δεν ηχεί σαν όργανο μουσικό
αλλά σαν χαστούκι
στον Πόλεμο,
στο φαντάρο
που ακολουθούσε τους ήχους του
και φοβέριζε με κλαγγές και κραυγές ,
σ' όλους αυτούς που νόμιζαν
πως ο συριγμός της σφαίρας
τα σκοτώνει όλα
κι αφήνει μόνα να πλανώνται τα φάλτσα εμβατήρια
Ένα μουσικό χαστούκι
Ανθρωπιάς
                                                                                     Γ







 Τελειώσαμε με ένα μνημείο αναφοράς στη φρίκη του πολέμου
 Γκουέρνικα 
(από το youtube)