Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Με αφορμή μιαν εικόνα


Σήμερα ξεκινήσαμε με αφορμή μια εικόνα.
Εικόνα πολέμου, διάσημη αφού είχε κάνει το γύρο του κόσμου προβληματίζοντας τους περισσότερους με τα αντιφατικά της στοιχεία
Ο στρατιώτης που παίζει πιάνο λίγο μετά τον πόλεμο.
Ίσως και μέσα στον πόλεμο, στη δίνη του πολέμου.
Μπορεί και να το φαντάζεται μονάχα.
Πού;
Εδώ κοντά μας , στα Βαλκάνια, στη Σερβία ή και αλλού μπορεί.
Πού;
Έξω, τι γυρεύει αλήθεια ένα πιάνο στη μέση ενός δάσους;
Τι γυρεύει η τέχνη στον πόλεμο;
Σκεφτήκαμε πολλά, ο καθένας διαφορετικά, τι θαυμάσιο στ΄αλήθεια!







ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΑ

Η κατατρεγμένη του ψυχή
και το μυαλό του το γεμάτο φρίκη
και τα μάτια του που δε βλέπουν παρά μόνο χάος
και το νεαρό του κορμί με τις πληγές τις ανοιχτές
ειν΄ όλα ενθύμια και δώρα του πολέμου.

Φόβος κι απελπισία ολούθε.
Γκρεμισμένα καλύβια κι ουρανοξύστες
Όνειρα - θύματα
Κι η απορία κρεμασμένη από τη φυλλωσιά
ενός καμένου δέντρου: Γιατί;

Υπάρχει άραγε κάτι να απέμεινε εκεί έξω;
Ένα, έστω ένα σημάδι της παλιάς ζωής;
Ήσυχα που ήταν όλα πριν τη θύελλα!
Θα ξαναγίνουν άραγε ποτέ έτσι;
Θα καταλαγιάσει ποτέ αυτή η απελπισμένη δυστυχία;
Αδύνατο να παίξω μια νότα της συγχορδίας της ελπίδας

                                                                Νέμεσις











Κραυγές , πυροβολισμοί 
Βάρβαροι ήχοι
Αντηχούνε στα αυτιά σου
και σε κάνουν πιο δυνατό

Τρέχεις ιδρωμένος
μέσα στο δάσος
όχι για να κρυφτείς
για να σκοτώσεις
όχι για να σωθείς 
για να σκοτώσεις

Κι όπως με δεξιοτεχνία 
πετυχαίνεις το στόχο σου
έτσι με δεξιοτεχνία
πατάς τα πλήκτρα του πιάνου

Η περιέργεια δε σ'αγγίζει
δε σε νιάζει πώς βρέθηκε
αυτό το παλιό πιάνο
ανάμεσα στα δένδρα

Μπορείς να πετάξεις τη μάσκα
για λίγα λεπτά
πριν έρθουν οι άλλοι όμως.
Μετά θα πατάς μόνο τη σκανδάλη

Αχ,  τι μελωδικός ήχος είναι αυτός
θυμάσαι την οικογένειά σου. 
Η γυναίκα σου έπαιζε θαυμάσια πιάνο
άλλωστε αυτή έμαθε και στην κόρη σου.
Εσύ έκανες τον αδιάφορο
αλλά κρυφοκοίταζες που και που.
Άλλωστε απολάμβανες τέτοιες στιγμές

Ο ήχος από τους πυροβολισμούς
σκεπάζει τη μελωδία
αλλά αυτό δε σ΄ επηρεάζει
γιατί ο ήχος βγαίνει μέσα από την καρδιά σου


Αυτό ήταν , φτάνει
τώρα μπορείς να ξαναβάλεις τη μάσκα
και να ξαναπατήσεις τη σκανδάλη.

                                                          Φαίδρα









Δεν ηχεί σαν όργανο μουσικό
αλλά σαν χαστούκι
στον Πόλεμο,
στο φαντάρο
που ακολουθούσε τους ήχους του
και φοβέριζε με κλαγγές και κραυγές ,
σ' όλους αυτούς που νόμιζαν
πως ο συριγμός της σφαίρας
τα σκοτώνει όλα
κι αφήνει μόνα να πλανώνται τα φάλτσα εμβατήρια
Ένα μουσικό χαστούκι
Ανθρωπιάς
                                                                                     Γ







 Τελειώσαμε με ένα μνημείο αναφοράς στη φρίκη του πολέμου
 Γκουέρνικα 
(από το youtube)










Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Σπηλαίου Δεσμώτες






Του μυαλού μας φωνές , παρελθόντος στιγμές
τον κόσμο μας στοιχειώνουν με εικόνες ισχνές
σαν αυτές που οι δεσμώτες του σπηλαίου ατενίζουν , σκιές
και της άγνοιας τα δεσμά δε σπάζουν όσο και αν θες.
Γι’ αυτό μοιάζει να φταίει της αλήθειας το φως
που όσο περνάει ο καιρός εξασθενεί διαρκώς
και μια αλλόκοτη εποχή, η οποία κάνει παροχή
την άγνοια και την υποταγή στη χώρα τη δική μου και ζητάει αποδοχή.
Εξάλλου όταν κάποιος στο σκοτάδι κατοικεί για καιρό
η ματιά του συνηθίζει να αντικρίζει το κενό
αδυνατώντας να διακρίνει λανθασμένο από σωστό.
Μα αρνούμαι να πιστέψω πως η ελπίδα έχει χαθεί
και πως κάθε νικημένο θα δεχτούμε ως νικητή
όταν μόνη του ενασχόληση είναι η συμμετοχή
σε ένα σύνολο ανθρώπων που δηλώνουν τυφλοί.
Μα για στάσου, εκεί σε μια γωνίτσα μικρή
ένας δεσμώτης να σαλεύει φάνηκε για μια στιγμή
και το σκότος από γύρω του άρχισε να εξασθενεί.
Ίσως αυτός να είναι ο εκλεκτός,
λες να έχει φτάσει άραγε ο καιρός
και ό,τι στοίχειωσε ως τώρα την ψυχή και την καρδιά
θα χαθεί έτσι απλά με μια ματιά;
Αν θέλει λοιπόν να λυτρωθεί
πρέπει προσπάθεια να κάνει και ίσως δει
ότι της άγνοιας τα δεσμά
δεν είναι δα τόσο  σφιχτά
αν δείξει δύναμη και σθένος να παλέψει με αυτά.
Μα βρίσκονται εκεί για να κρατούν καθηλωμένο
κάθε ανόητο και κάθε κοιμισμένο
να μη τολμήσει το κεφάλι να σηκώσει
ούτε μια λέξη με τη γλώσσα του να αρθρώσει.

Σ Σ