Μακριά σου

Μακριά σου με τυλίγει η ματαιότητα
Και τα σεντόνια μου νιώθουν μοναξιά
Χωρίς εσένα
Χωρίς να μπορούν να κλείσουν μέσα τους
Αυτό το σώμα με τις κομψές ατέλειες.
Πόσο πονάει η μοναξιά.
Τρυπάει το νου σαν το αδράχτι.
Με τρελαίνει.
Και με γυρίζει πίσω στις σκέψεις μου.
Μακριά σου σβήνει και το τελευταίο κερί.
Φεύγει το τελευταίο πλοίο για τη λησμονιά.
Κλείνει κι η θύελλα τις σκουριασμένες πόρτες του έρωτα
Μακριά σου παίζω το τελευταίο μου χαρτί
Μακριά σου είν’ ο πόνος μία έξις.
Πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να χαθεί ξανά
Μακριά σου.
Βιάζεται πιο πολύ το χελιδόνι να ταξιδέψει.
Βιάζεται η βαλίτσα να φορτωθεί στο σύννεφο.
Μακριά σου όλα βιάζονται να φύγουν.
Σβήνει το φως.
Χτυπά κάθε ώρα το ρολόι.
Όλα μου θυμίζουν πως είμαι μακριά σου.
Γυαλίζει η σιωπή στο σκοτάδι
Μακριά σου η νύχτα γελά μαζί μου
Μακριά σου ο ύπνος δεν εμφανίζεται στα βλέφαρά μου.
Μακριά σου το "Γιατί" ρωτάει ''γιατί''
Γιατί είσαι μακριά μου;

                                                                    (Αλεξανδριανή)