Οι άγγελοι πάντα φτερουγίζουν
κοντά στην κόλαση των παιδιών
που πεθαίνουν απ΄ την πείνα
και τον πόνο των χωρισμών
Φτάνουν πετώντας μόνον όταν
τα παιδιά αναζητούν
τον παράδεισο ν΄αγγίξουν
κι απ΄ το βούρκο να σωθούν.
Όταν στους δρόμους μόνα ζουν
με κλέφτες να καραδοκούν,
χωρίς προστάτες, όταν ψάχνουν
γωνιά στο κρύο, να κοιμηθούν
Μα όταν στον ήλιο δάκρυ παιδιού
σαν διαμάντι λαμπυρίσει
λένε οι άγγελοι πως
ήρθε η ώρα την αγάπη να γνωρίσει
Μικρόν άγγελο κι αυτό το ντύνουν
προστάτη άλλων παιδιών που πεινούν
για φαΐ ή για λίγη αγάπη
κι αβοήθητα στον κόσμο γυρνούν
Καλλιόπη
Αναρτήσεις
