Μαύρα ρούχα

Διάλογος με τα "ενδύματα" του Καβάφη)

Μαύρα ρούχα απλωμένα στο μπαλκόνι

Μαύρα, όπως όλα τα όνειρά μου

Σκουριασμένο πια το σύρμα δεν τεντώνει

Με πληγώνει και θυμάμαι τα παλιά μου

Μαύρα ρούχα απλωμένα στο μπαλκόνι

Και το πένθος μεγαλώνει σταδιακά

Το περίστροφο, τι γρήγορα σκοτώνει

Αναμνήσεις μου γκρεμίζουν τα φτερά

Μαύρα ρούχα απλωμένα στο μπαλκόνι

Που δεν δίνουν ούτε ελάχιστη ελπίδα

Δηλητήριο η θύμησή τους, με ναρκώνει

πάω στον ήλιο, μα ξεσπάει καταιγίδα

Μαύρα ρούχα απλωμένα στο μπαλκόνι

Σαν παλιά κατάρα που με κυνηγά

Μια ζωή έχω τα χέρια στο τιμόνι

Με πορεία υποχρεωτική κι αργά

Μαύρα ρούχα θάναι πάντα

Στοιχειωμένα στο μυαλό μου

Γράφω τώρα μια μπαλάντα

Στις σκιές που θέλουν το κακό μου

                             Δ.Τ.