Με αφορμή το ποίημα του Καβάφη "Κεριά"
Στάζω σαν αίμα
Είμαι ότι σου έχει απομείνει
Καίω για να σου κρατώ συντροφιά
Έχουν χαμηλώσει οι ρυθμοί του ρολογιού
Για να προχωράει πιο αργά η ώρα
Να σ’ έχω περισσότερο κοντά μου
Κάποιος έχει όρεξη για φάρσες
Χώνει το μαχαίρι βαθειά μες στην πληγή
Θυμάσαι όλα τα πρόσωπα που σ’ αγάπησαν κάποτε
Και μένεις πάντα εκεί, ν’ αγαπάς το τίποτα
Να σχίζει τη ζωή του άλλου για να ζήσεις
ΛΣ
Αναρτήσεις
