Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Τα τσιγάρα στο ...μουσείο

Με αφορμή έγγραφο της Ελληνικής Αντικαρκινικής Δράσης σχετικά με τη διοργάνωση του 9ου Διεθνούς Αντικαπνιστικού Φεστιβάλ Νέων αρχίσαμε να δημιουργούμε.

Γράψαμε θεατρικό κείμενο, μοιραστήκαμε τους ρόλους, βάλαμε κάτω το υποκριτικό μας ταλέντο, ψάξαμε και βρήκαμε μουσικές, αλλά δεν καταφέραμε να φτάσουμε στην παράσταση.

Έμειναν όμως στα χέρια μας οι φωτογραφίες που τραβούσαμε με τα κινητά μας στις πρόβες. Ριχτήκαμε ξανά στη δουλειά, επιστρατεύσαμε όσα προγράμματα στον υπολογιστή ξέραμε (και , κυρίως, δεν ξέραμε ) και μετατρέψαμε το θεατρικό μας σε εικονογραφημένη ιστορία. Αυτή ήταν τελικά η συμμετοχή μας στο διαγωνισμό του φεστιβάλ. Στη μέση του καλοκαιριού λάβαμε την ειδοποίηση να κανουμε το ταξίδι του νικητή, το Σεπτέμβρη.
Ευχαριστούμε πολύ όλους αυτούς που συντέλεσαν στο δικό μας  ταξίδι, αυτό της συλλογικής δουλειάς, της χαράς και της δημιουργίας.


Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

«Σχετικά με τη Γάζα»



Σύμφωνα με την αναφορά ειδικών στη ψυχική υγεία
(Interagency statement on Mental Health in Gaza in 2009: Principles and response):

«Η πρόσφατη βία και ο συνεχιζόμενος αποκλεισμός απειλούν πολύ σοβαρά την
ψυχική και πνευματική υγεία καθώς και την κοινωνική ευημερία τόσο των
ενηλίκων όσο και των παιδιών. Η καταστροφή και ο πόνος που προκάλεσαν οι
άγριοι βομβαρδισμοί και οι οδομαχίες για πάνω από τρεις βδομάδες, ακολουθούν
πολλά χρόνια κατοχής, συγκρούσεων και απωλειών. […] Απαιτείται τεράστια
προσπάθεια για να μπορέσουν ν’ αντιμετωπίσουν τις τραυματικές εμπειρίες και ν’
αρχίσουν να ξαναχτίζουν τις ζωές τους…[..] Πρέπει να υπάρξουν δραστηριότητες
που ομαλοποιούν τη ζωή τους και τους δίνουν μια αίσθηση ασφάλειας, δομής και
ασφαλούς πρόβλεψης για το μέλλον, σε έναν κατά τα άλλα χαώδη και επισφαλή
κόσμο. Να δοθούν ευκαιρίες στους εφήβους να πάρουν μέρος στην αντιμετώπιση
της κρίσης, οργανώνοντας οι ίδιοι δραστηριότητες για μικρότερα παιδιά, ευκαιρίες
που θα τους δώσουν αίσθηση πληρότητας και αυτοπεποίθησης….»



Σύμφωνα με τον θεατροπαιδαγωγό του ASHTAR Theatre στη Γάζα:
«Οι νέοι, μετά την επίθεση, έχουν χάσει την πίστη τους στα πάντα και κυρίως στους
πατεράδες τους, που έτρεμαν από φόβο μπροστά στα παιδιά τους καθώς έπεφταν οι
βόμβες….. πατεράδες που θα έπρεπε να αντιπροσωπεύουν την ασφάλεια και να
είναι πρότυπα για τα παιδιά τους. Παρ’ όλ’ αυτά πολλοί, για λόγους ασφάλειας,
άφησαν τα σπίτια τους και τα παιδιά τους και σκόρπισαν σε άλλους χώρους, σε
σχολεία, σε συγγενείς ή γείτονες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την έλλειψη σιγουριάς
και εμπιστοσύνης προς τους ενήλικες.»
Πηγή:
«Οι Μονόλογοι απ’ τη Γάζα» (The Gaza MonoLogues)
(δικαιώματα: ASHTAR Theatre, Παλαιστίνη
δικαιώματα στα ελληνικά: Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση)