"Ο καθρέπτης στην είσοδο" του Καβάφη

Διάλογος με το ποίημα

Ο καθρέπτης στην είσοδο

Το πλούσιο σπίτι είχε στην είσοδο
έναν καθρέπτη μέγιστο, πολύ παλαιό·
τουλάχιστον προ ογδόντα ετών αγορασμένο.

Ένα εμορφότατο παιδί, υπάλληλος σε ράπτη
(τες Κυριακές, ερασιτέχνης αθλητής),
στέκονταν μ’ ένα δέμα. Το παρέδοσε
σε κάποιον του σπιτιού, κι αυτός το πήγε μέσα
να φέρει την απόδειξι. Ο υπάλληλος του ράπτη
έμεινε μόνος, και περίμενε.
Πλησίασε στον καθρέπτη και κυττάζονταν
κ’ έσιαζε την κραβάτα του. Μετά πέντε λεπτά
του φέραν την απόδειξι. Την πήρε κ’ έφυγε.

Μα ο παλαιός καθρέπτης που είχε δει και δει,
κατά την ύπαρξίν του την πολυετή,
χιλιάδες πράγματα και πρόσωπα·
μα ο παλαιός καθρέπτης τώρα χαίρονταν,
κ’ επαίρονταν που είχε δεχθεί επάνω του
την άρτιαν εμορφιά για μερικά λεπτά.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Αν ήμουν εγώ ο καθρέφτης

Γραμμένη πάνω μου η ιστορία του κόσμου

Το ξέρω πως θα έσπαγα

Πώς να αντέξω

Εγώ – γυάλινο αντικείμενο ομορφιάς

Τον ήλιο

Που θα έσκαγε

Τόσο τολμηρά και βίαια

Στο κέντρο του κορμιού μου

Πώς θα άντεχα

Τα βλέμματα εκείνα του εγωισμού

Χωρίς να θέλω να τα καταπιώ

Για να μην υπάρχουν.

Τα δάκρυα που θα προσπαθούσαν

Μάταια πάντα

Να συμμαζέψουν αυθόρμητα πρόσωπα

Πώς θα άντεχα εγώ

Το γαλάζιο και το καφέ

Το μαύρο και το πράσινο

Κάτω από τα βλέφαρα.

Και όταν θα έμενα μόνο

Πώς θα άντεχα

Να αντικρίζω τοίχους κενούς

Τοίχους

Έξω από κάθε είδους ομορφιά.

                             Α. Κ.

Καθρέφτες

 

Καλύτερα που δεν έχουν μνήμη οι καθρέφτες

Θα σκοτείνιαζαν για να διώξουν το άσχημο

Που αναπόφευκτα περνάει από μπροστά τους

Κι αυτό θα πληγωνόταν

Γιατί θα ένιωθε πως δεν αντέχει

Τη σύγκριση

                                    Γ

 Καθρέφτης

Περπατώ μονάχος στο δρόμο και περνώ στοχαστικός έξω από το μαγαζί με τους υπέροχους καθρέπτες, δίπλα από τη στάση του λεωφορείου. Κάθομαι λίγο και με ουδέτερο βλέμμα τους παρατηρώ. Διακρίνω ανάμεσα σ’ αυτούς έναν εξαιρετικό καθρέφτη, ιδιαίτερα μεγάλο και αρκετά παλιό. Και τι δε θα γνώριζε αυτός ο φθαρμένος καθρέφτης , αν είχε μνήμη; Θα θυμόταν το σπίτι στο οποίο ήταν πριν τον φέρουν στο μαγαζί. Θα θυμόταν το παιδάκι που επί μέρες έβλεπε με λαχτάρα τους καθρέφτες στη βιτρίνα. Θα θυμόταν τον άστεγο κύριο με το ταλαιπωρημένο πρόσωπο που συχνά καθόταν στο παγκάκι της στάσης για να ξεκουραστεί . Μπορεί ακόμα να θυμόταν κι εμένα που, μικρός,  περνούσα διαρκώς μπροστά από τη βιτρίνα με τους καθρέφτες, αλλά ποτέ δεν είχα καθίσει να τους προσέξω. Καλύτερα λοιπόν να πηγαίνω, γιατί, αν έχει μνήμη ο καθρέπτης θα έχει και πολλά παράπονα από μένα.

                               Δ.Τ.