Εγώ η ίδια φοβάμαι τις λέξεις μου.
Μην τις διαβάζεις.
Είναι φαύλα όνειρα όλες και δεν αξίζουν.
Μην τις προσμένεις.
Μην τις αναπολείς.
Γράφτηκαν και πέρασαν.
Αύριο θα έρθουν καινούργιες.
Ίσως εκείνες να είναι πιο επικίνδυνες.
Ίσως να είναι πιο επιθετικές.
Για αυτό σου λέω να με ακούς.
Να μην τις πιστεύεις.
Οι λέξεις αυτές είναι τραγουδημένες απ’ το μυαλό.
Η ψυχή όμως
ξέρει το μονοπάτι.
Και της αρέσουν της ψυχής μας τα ψέματα.
Και της αρέσει της ψυχής ο πόνος και η αγωνία.
Και ο έρωτας,
Ο πιο βαρύς, σκληρός και απάνθρωπος,
Και αυτός τη γοητεύει.
Αυτός τη φυλακίζει στην πηγή του.
Μα της αρέσει της καρδιάς.
Για αυτό ποτέ δεν ψάχνει ελευθερία.
Να μην ακούς τα λόγια μου.
ΑΚ
Αναρτήσεις
