Μην αργήσεις πολύ
Μετά τα μεσάνυχτα
γυρίζω πάλι στις στάχτες μου
Όχι!
Μην αργήσεις πολύ
Θα τρομάξεις
Είναι τα μάτια μου που σκοτεινιάζουν
Δεν τα έχεις ξαναδεί έτσι
Βάφονται το χρώμα της αβύσσου
Ανέκφραστα
Λες και τους έχει αφαιρεθεί η ψυχή
Σου λέω θα τρομάξεις
Και αυτό το μαύρο φόρεμα
Δεν είμαι εγώ
μια φευγαλέα σκιά του δρόμου μου το δάνεισε
Τι και αν αστράφτει;
Αν το ξεκουμπώσεις θα χυθούν αβίαστα οι πόνοι
Δεν θέλω να σε παρασύρουν
Μην πλησιάσεις σου λέω
Μην αργήσεις πολύ
μετά τα μεσάνυχτα
γίνομαι η μαύρη γάτα της γωνίας
Δεν πιστεύεις στις δεισιδαιμονίες;
Άκου με, σε παρακαλώ
Μην βαδίσεις σ' αυτό το στενό
Ποιος θέλει να δει μια μαύρη γάτα;
Το φως δεν απέχει πολύ από το σκοτάδι
Γι' αυτό μην αργήσεις πολύ
Μετά τα μεσάνυχτα
γυρίζω πάλι στις στάχτες μου
Φαίδρα
Αναρτήσεις
