Ο καθρέφτης

Γιατί εγώ με βλέπω μόνο στον καθρέφτη

Και τις αδυναμίες μου

Και τα ελαττώματα μου

Δεν τα φανερώνει αυτός

Τα κρύβει καλά

Είναι στριμωγμένα πίσω από το τζάμι

Στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο

Έχουν γίνει μια παρέα μαζί με τα γκρεμισμένα όνειρα

Και τους αποτυχημένους στόχους

Ώρες ώρες ακούω το βογκητό τους

Και βαριαναστενάζω

                                                    Πόσο θα 'θελα να τα ελευθερώσω                                                       Μια μέρα θα τον σπάσω τον παλιοκαθρέφτη

Και τότε θα αποκαλυφθούν όλα

Δεν αντέχω να χάσω και άλλους ανθρώπους

Μα πολύ περισσότερο

Φοβάμαι τη μέρα
      Που θα χάσω το γνώριμο μου εαυτό

Φαίδρα